Διαφωνω κάθετα με την απαγόρευση του καπνίσματος.
There. I said it.
Δηλώνω καπνιστής αλλά δηλώνω εξίσου ευθαρσώς πως ακόμα και αν ήμουν φανατικός αντικαπνιστής, θα έλεγα ακριβώς τα ίδια πράγματα ακόμα και αν δεν ήταν «προσωπικά».
Γιατί;
Ας το αναλύσουμε.
1. Γιατί διαφωνείς με την απαγόρευση του καπνίσματος;
Γιατί διαφωνώ με νόμους που απαγορεύουνε πράγματα που επιτρέπονται νόμιμα στη χώρα που ζω. Νομίζω είναι απλό. Δεν μπορείς να μου πουλάς στο περίπτερο τσιγάρα και την ίδια στιγμή να μου απαγορεύεις να τα καπνίσω. Σκεφτείτε λίγο την παράνοια αυτού του νόμου. Όχι, σκεφτείτε την. Και δεν είναι μονάχα αυτό…
Αυτός ο νόμος φτιάχτηκε (μας λένε) για το καλό μας… γιατί το κάπνισμα κάνει κακό (στο οποίο συμφωνώ απολύτως), γιατί είναι μια βλαβερή συνήθεια (well said), γιατί είναι μαλακία του μυαλού μας (also right) και για να προσατέψουν την υγεία μας…
Χα χα χα…και κάπου εδώ έρχονται τα τρελά γέλια. Ενδιαφέρεται το κράτος να προστατέψει την υγεία μας… Μάλιστα. Και ξεκινάει λοιπόν τις «διορθώσεις του συστήματος» από το τσιγάρο; Γιατί δεν ξεκινάει από τα ουσιαστικά προβλήματα αυτής της πόλης/χώρας;; Γιατί πρέπει εγώ -μη όντας οδηγός- να ανέχομαι το νέφος των υπολοίπων 4 εκατομμυρίων Αθηναίων που παίρνουν το αμάξι τους και για να πάνε στο περίπτερο; Γιατί πρέπει να δεχτώ πως το κράτος με αγαπάει προσωπικά, αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να διορθώσει μια κατάσταση που επηρεάζει όλους μας σε ΠΟΛΥ μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι το τσιγάρο;
Στην πολυκατοικία μου υπάρχουν – μαζί με το δικό μου – 9 διαμερίσματα. Στα 8 που κατοικούν οικογένειες/συγκάτοικοι έχουμε στο πάρκιν συνολικά 15 αυτοκίνητα και μηχανάκια. Αυτό αντιστοιχεί σε 2 περίπου οχήματα ανα οικογένεια – αφού εγώ δεν οδηγώ. Και η ερώτησή μου είναι απλή: αφού εγώ δεν οδηγώ και δε μολύνω την ατμόσφαιρα γιατί να πρέπει να δεχτώ το γεγονός πως ο κύριος από πάνω του και ο κανακάρης του που πάνε το πρωί στη δουλειά με το αυτοκίνητο και το μηχανάκι τους μπορούν να μου μολύνουν την ατμόσφαιρα όσο γουστάρουν κινούμενοι με δύο οχήματα ταυτοχρόνως στο δρόμο μου – που είναι δημόσιο αγαθό – , ενώ εκείνοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δέχονται τη δική μου μόλυνση;
Το κράτος λοιπόν έκατσε και σκέφτηκε πως δε συμφέρει τα ταμεία – ταμεία που ΕΓΩ και ΕΣΥ πληρώνουμε – να καπνίζουμε πολύ γιατί θα αποκτήσουμε προβλήματα υγείας…
Το κράτος όμως δε σκέφτηκε πως το νέφος και το καυσαέριο έχει μεγαλύτερες επιπτώσεις στην υγεία όλων μας.
Αύριο-μεθαύριο, το κράτος μπορεί να αποφασίσει πως το να πίνω αλκοόλ είναι επιβλαβές για την υγεία μου – οπότε θα μου απαγορέψει το αλκοόλ και όλοι οι μη-πότες θα πουν «μπράβο».
Πιο μετά, το κράτος θα αποφασίσει πως το να δουλεύω 8 ώρες την ημέρα δεν κάνει καλό στην υγεία μου γιατί κάθομαι τις υπόλοιπες 18 και μουχλιάζω (και μπορεί και να καπνίζω!!!) – οπότε θα μου αυξήσουν τις ώρες και θα με πληρώνουν το ίδιο γιατί θα μου κάνουν «χάρη» που με κρατάνε υγιή.
Έπειτα, θα σοφιστούν πως δε χρειάζεται να βγαίνω στη σύνταξη γιατί το καθισιό οδηγεί σε κατάθλιψη και υπάρχουν άλλοι τρόποι να προσφέρω στην κοινωνία – και έτσι θα μου απαγορεύσουν να πάρω πίσω τα λεφτά που έδινα για δεκάδες χρόνια στα ταμεία για «το καλό μου».
Τέλος, θα αποφασίσουν πως θα πρέπει να μπούνε κάμερες παντού γιατί η νοσηλεία μου στο νοσοκομείο σε περίπτωση ατυχήματος δε συμφέρει τον ασφαλιστή μου – οπότε θα κοτσάρουνε κάμερες σε κάθε γωνία για να μπορούν να μου διασφαλίζουν την υγεία μου ή απλά θα μου απαγορέψουν να κυκλοφορώ αργά το βράδυ.
Και τότε δε θα μπορώ να κάνω τίποτα.
Γιατί θα έχω αποδεχτεί μέχρι τότε πως το Κράτος ξέρει καλύτερα και πως με αγαπάει. Και πως όλα γίνονται για το δικό μου καλό.
Και θα δεχτώ τη χούντα πιο εύκολα, «για το καλό μου». Θα σκύβω το κεφάλι και θα λέω «ναι, κύριε», «για το καλό μου».
Και δε θα διαφωνεί και κανείς. Γιατί δε θα υπάρχει και κανείς για να διαφωνήσει.
2.
α) Ναι ρε φίλε, αλλά εγώ γιατί να τρώω στη μάπα τον καπνό σου;
Να μην τον τρως.
Αντί να φτιάξουν έναν νόμο που να απαγορεύει το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους – γιατί η καφετέρια δεν είναι πια «ιδιωτικός χώρος» είναι «δημόσιος χώρος», να φτιάξουν έναν νόμο που να διαχωρίζει τις καφετέριες σε καπνιστών και μη καπνιστών. Στην αρχή, ας δώσουν και οικονομική βοήθεια ή φοροαπαλλαγή στις μη καπνιστών. Δε με νοιάζει πώς και τι, αυτό ας το βρούνε μόνοι τους. Νόμιζα πως για να βρίσκουν λύσεις τους πληρώνουμε όχι για να μας απαγορεύουν πράγματα. Εκτός και αν κατάλαβα κάτι λάθος εγώ την τελευταία φορά που άκουσα «θα, θα, θα» από πολιτικό.
Τα Starbucks άλλωστε που είναι και ήταν πάντα μη καπνιστών…δεν τα βλέπω να κλείνουν. Και νομίζω πως και οι μη καπνιστές θα χαίρονταν πολύ να πάνε σε μέρη που κανείς να μην καπνίζει και να μη χρειάζεται να αναρωτιούνται «άραγε το Χ μαγαζί, ακολουθεί το νόμο;»
Και ΕΣΥ σταματήσεις να πηγαίνεις στα μαγαζιά των καπνιστών και να γκρινιάζεις γιατί δε σε αφήνουν να απολαύσεις τον καφέ σου χωρίς καπνό και όλοι οι μη καπνιστές κάνουν το ίδιο, να είσαι σίγουρος πως σύντομα οι περισσότερες καφετέριες θα κάνουν ακριβώς το ίδιο – και έτσι δε θα χρειάζεται να μου απαγορέψεις τίποτα.
β) Δεν κατάλαβα ρε φίλε, θα μου πεις και πού θα πηγαίνω, δηλαδή;
Όχι.
Αλλά όπως εσύ δε θέλεις να σου πω πού θα πηγαίνεις, έτσι και εγώ δε γουστάρω να μου λες πού θα κάθομαι και πού όχι.
Έτσι για να είμαστε και οι δύο ευχαριστημένοι ή εσύ θα σκάσεις και θα φας τον καπνό ή εγώ θα σκάσω και θα κάνω γαργάρα την απαγόρευση, ή απλά δε θα πηγαίνουμε στο ίδιο μέρος και θα είμαστε όλοι τίγκα στην ευτυχία.
γ) Εγώ θέλω να βγω με το παιδί μου και τους φίλους μου σε μια καφετέρια για ένα καφεδάκι, πειράζει;;
Ναι, φίλε μου, πειράζει. Και μάλιστα πάρα πολύ.
Λοιπόν, είναι παράξενο πράγμα οι άνθρωποι. Νομίζουν πάντα πως επειδή εκείνοι άλλαξαν/επέλεξαν/έτυχαν διαφορετική φάση ζωής, πρέπει και εσύ να ανεχτείς την αλλαγή τους.
ΟΧΙ, φίλε μου λοιπόν. Δε θα δεχτώ το παιδάκι σου που ουρλιάζει και τρέχει μέσα στην καφετέρια σαν Γερμανικό Ποιμενικό σε γκαρσονίερα. ΟΧΙ.
Οι καφετέριες, τα μπαρ, τα club, τα κέντρα και ΟΛΑ αυτά τα μέρη, δε φτιάχτηκαν για παιδάκια και δε με νοιάζει τι θέλεις να κάνεις εσύ, ή πως θες/έτυχε να ζεις τη ζωή σου εσύ, αλλά εγώ δεν έχω την υποχρέωση να παρακολουθώ το δικό σου Ντένις τον Τρομερό να κάνει ένα μαγαζί λαμπόγυαλο επειδή δεν του δίνεις καμία σημασία και προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή.
Υπάρχουν παιδότοποι με χώρους για τους γονείς να πας να παίξει το παιδάκι και να πιεις και εσύ τον καφέ σου.
Επίσης, το να γίνεσαι γονιός θέλει θυσίες, δεν είναι μόνο «κοίτα, το καμάρι μου πως κλωτσάει τη μπάλα» ή «κοίτα το μωρό μου πως το χειρίζεται το κουντεπιέ».
Εσύ επέλεξες/έτυχε να γίνεις γονιός, εγώ πάλι όχι.
Εσύ θα κάνεις λοιπόν τη θυσία και όχι εγώ.
3. Μα το κάπνισμα κάνει κακό, ρε μαλάκα, καλό σας κάνει ο νόμος…
Ναι, το κάπνισμα κάνει κακό. Το κάπνισμα είναι η πηγή χιλιάδων προβλημάτων στην υγεία και εδώ συμφωνώ απόλυτα.
Μια πολιτισμένη όμως κοινωνία δε μπορεί να λειτουργεί σαν ανοργασμικιά σαραντάρα: να σου λέει ναι αλλά και όχι.
Αφού το κάπνισμα επιτρέπεται στη χώρα αυτή (όπως και σε όλες τις άλλες), πολιτισμός σημαίνει να σέβομαι εγώ εσένα που δεν καπνίζεις, αλλά και εσύ εμένα που καπνίζω.
Αντί λοιπόν να χαίρεσαι με έναν νόμο που μου απαγορεύει το κάπνισμα, μήπως θα έπρεπε να ανησυχείς για την επόμενη φαεινή ιδέα που θα απαγορεύει κάτι που σε επηρεάζει προσωπικά;
4. Σε λίγο θα μας πεις να επιτρέψουν και τα ναρκωτικά…
Αυτή είναι μια τελείως διαφορετική κουβέντα που δεν έχει καμία σχέση με το κάπνισμα γιατί (guess what!!): το κάπνισμα ΔΕΝ απαγορεύεται.
5. Και δηλαδή θα πληρώνουν τα ταμεία εκτός από όλα τα άλλα και τη δική σου μαλακία; Πόσα λεφτά θα χάνουμε έτσι;; Θα μου αυξήσουν εμένα τους φόρους για να καπνίζεις εσύ;
Χμμμ…
Ας δούμε ένα πιθανό σενάριο.
Ας πούμε πως η…καπνοαπαγόρευση όντως ισχύσει. Ας πούμε λοιπόν πως οι καπνιστές δεν επιτρέπεται να ανάψουν τσιγάρο μέσα σε μαγαζί και πως ο νόμος τηρείται από όλους και παντού. Οι καπνιστές δεν είναι ΤΟΣΟ μαλάκες όσο νομίζεις. Δε θα κάτσουν στο κρύο να πάθουν κρυοπαγήματα. Θα κάτσουν σπίτι τους – ή θα πάνε σε σπίτια φίλων τους – πάντως δε θα πάνε σε ένα μέρος που τους θεωρεί πολίτες β’ κατηγορίας.
Έτσι η κίνηση στα μαγαζιά θα μειωθεί και ξέρεις τι συμβαίνει όταν μειώνονται τα κέρδη ενός επιχειρηματία; Ποιά είναι η πρώτη απώλεια του Αγώνα;
Οι εργαζόμενοι.
Έτσι, οι μπαρμεν θα μειωθούν, το ίδιο και τα γκαρσόνια, το ίδιο και οι παραγγελίες στους προμηθευτές. Ταυτόχρονα, οι καθαριστές οι ηλεκτρολόγοι, οι υδραυλικοί και οι μάστορες για τα μερεμέτια στα μαγαζία δε θα πολυχρησιμοποιούνται – αφού θα υπάρχουν μικρότερες ζημιές στα ήδη υπάρχοντα καταστήματα και πάρα πολύ λίγα νέα καταστήματα. Την ίδια στιγμή, τα ταμεία θα γεμίζουν με περισσότερους ανέργους – κάποιοι εκ των οποίων και από την καπνοβιομηχανία που αφού θα έχει μειωθεί η κίνηση στα τσιγάρα θα πέσει σε κρίση με τη σειρά της – και θα σου ανακοινώσουν μια μέρα πως αυξήθηκε η ανεργία και πως οι φόροι που θα πρέπει να πληρώνεις θα είναι μεγαλύτεροι γιατί πλέον δε θα υπάρχουν τόσοι εργαζόμενοι και κυρίως τόσες επιχειρήσεις για να βγάζουν λεφτά από αυτές.
Φαύλος κύκλος είναι η ζωή, μην το ξεχνάς.
6. Και τι θα έπρεπε να κάνουν δηλαδή;
Αυτό που είπα πριν. Αντι για την αντιμετώπιση «πονάει χέρι, κόψει χέρι» να στρώσουνς τους χοντρούς κώλους τους κάτω και να σκεφτούν μια δίκαιη λύση.
Οι νόμοι απαγόρευσης υπάρχουν μονάχα εκεί που το κράτος είναι ανίκανο να επιτελέσει το ρόλο του. Αν λοιπόν το κράτος είχε λειτουργήσει συμβουλευτικά – με γιατρούς και ασθενείς σε σχολεία και σωστή εκπαίδευση στην παιδική και σχολική ηλικία – πολλοί καπνιστές δε θα ήταν σήμερα καπνιστές.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι ενημέρωση και όχι απαγόρευση.
Πόσο υποκριτικό είναι αλήθεια να λες πως απαγορεύοντας κάτι το διορθώνεις κιόλας;;; ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που τα μισά πράγματα που απαγορεύονται, απλά οδηγούν το μέσο Νεοέλληνα να γίνει πιο… ευρηματικός στον τρόπο που θα τα κάνει.
——————————————————
Η αρχή της ελευθερίας λέει πως η δική μου ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική σου ελευθερία. Αλλά αυτό είναι αμφίδρομο: και η δική σου ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική μου.
Αντί λοιπόν να χαζοχαίρεσαι με ηλίθιους νόμους, μήπως θα ήταν καλύτερα να κάτσεις και να σκεφτείς πως σήμερα είναι η δική μου ελευθερία που μου κόψανε «για καλό μου» και αύριο μπορεί να είναι η δική σου;
Ο δρόμος για την Κόλαση, άλλωστε, είναι σπαρμένος με τις πιο αγνές, υγιείς και αθώες προθέσεις…
The story of everything... 
[…] Γιατί διαφωνώ με το νόμο κατά του Καπνίσματος… « The story … […]
Μιλάς εγωκεντρικά.
Πήγα με την οικογένειά μου εκδρομή σε γειτονική πόλη και έψαχνα κάπου να φάμε χωρίς να υποστούμε το μαρτύριο του καπνού που σώνει και καλά θέλεις να μας υποβάλεις. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Μήπως έπρεπε να πάμε σε παιδότοπο για να φάμε; Ή μήπως εννοείς δίκαιη λύση οτιδήποτε που δεν στερεί τη δική σου αυθαίρετη ελευθερία να βρομίζεις-μολύνεις τους χώρους που κινείσαι;
Δηλαδή, είναι εγωκεντρισμός το να θεωρεί κανείς πως πρέπει να απολαμβάνουμε όλοι τις ίδιες ελευθερίες.
Δεν ξέρω πόσο από το κείμενο που έγραψα διάβασες, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ξεκάθαρη. Δε θεωρώ πως είναι δίκαιο ή πως πρέπει να δέχεσαι εσύ και η οικογένειά σου τον καπνό μου ή κάποιου άλλου καπνιστή. Εννοείται πως πρέπει να γίνει κάτι ώστε να μην αναπνέεις τον καπνό μου.
Αλλά αυτό το «κάτι» δεν είναι το να απαγορέψουν σε εμένα το κάπνισμα ή το να απαγορέψουν σε εσένα τον καθαρό αέρα.
Έγραψα και στο κείμενο παραπάνω πως θεωρώ πως η σωστή λύση θα ήταν ένας σαφής διαχωρισμός: μαγαζιά καπνιστών και μη καπνιστών.
Δεν καταλαβαίνω από που πηγάζει το γεγονός πως η δική μου ελευθερία είναι «αυθαίρετη», αν θέλεις εξήγησέ μου αυτό το σημείο. Είναι αυθαίρετη η ελευθερία μου να καπνίζω σε μια χώρα που επιτρέπει νόμιμα το κάπνισμα;;
Επίσης, η δική μου αυθαιρεσία είναι μεγαλύτερη από τη δική σου αυθαιρεσία όταν βρωμίζεις-μολύνεις το περιβάλλον με το αυτοκίνητό σου; Και αν ναι, από που το συμπεραίνεις αυτό;
Ο παιδότοπος που αναφέρεις, ήταν στο συγκεκριμένο παράδειγμα για τις καφετέριες/μπαρ/clubs, σε μέρη δηλαδή ΞΕΚΑΘΑΡΑ φτιαγμένα για ενηλίκους. Και σε αυτή μου την άποψη είμαι κάθετος. Όταν ήμουν μικρός οι δικοί μου πήγαιναν στο Λούνα Παρκ, στην πλατεία για ποδόσφαιρο, εκδρομές…αλλά όχι…στην καφετέρια και στο μπαρ δε με πήγαιναν και δε χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για να καταλάβει κανείς πως καλά έκαναν γιατί δεν είναι χώροι αυτοί για παιδιά.
Άσχετα όμως με το θέμα του καπνού, αγαπητή Κατερίνα, ελπίζω εσύ και η οικογένειά σου, όπως θέλεις να σε σέβομαι εγώ να σέβεσαι και εσύ τους ανθρώπους στο μαγαζί που πηγαίνεις (και που ΔΕΝ είναι παιδότοπος, ναι) και να φροντίζεις ώστε τα παιδιά να είναι ήσυχα. Γιατί εκτός από τη μόλυνση που αναφέρεις υπάρχει και η ηχορύπανση.
Φίλε καπνιστή. Βασίζεσαι στην ανοχή των περισσότερων συνανθρώπων σου που δεν είναι απαραίτητα φανατικοί αντικαπνιστές και απλώς δεν διαμαρτύρονται για την μόλυνση που σκορπίζεις γύρω σου για διάφορους λόγους.
Αν τολμήσει κάποιος από τους γύρω σου να σου πει κουβέντα μάλλον θα χαλάσει την έξοδό του. Γιατί κι αυτός πήγε να πιει έναν καφέ ή ένα ποτό ή πιο απλά να φάει σε μια ταβέρνα ή ένα εστιατόριο με την παρέα του ή με την οικογένειά του για τους οποίους δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνουν μαζί καφές με τσιγάρο, ποτό με τσιγάρο ή φαγητό με τσιγάρο.
Ας λάβουμε ακόμη υπόψιν ότι ο πληθυσμός δεν αποτελείται μόνο από ενήλικες που χαίρουν άκρας υγείας (όπως ίσως έτσι νοιώθουν αρκετοί καπνιστές) αλλά και από παιδιά τα οποία δε νομίζω ότι πρέπει να τα στερήσουμε από μια οικογενειακή έξοδο σε ταβέρνα ή εστιατόριο. Όμως εσύ που θέλεις η ελευθερία όλων των άλλων να τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική σου, έχεις δει αρκετά παιδιά πώς αντιδρούν όταν κάθεσαι κοντά τους και καπνίζεις; Σκέφτηκες πώς νοιώθουν; Ακόμη περισσότερο σκέφτηκες ποτέ σου γιατί δε σου λένε τίποτα; Σκέφτηκες ότι κάπως έτσι μπορεί να νοιώθει και ο/η ενήλικας που κάθεται παραπέρα και είναι μη καπνιστής αλλά ίσως και να είναι καπνιστής αλλά προτιμάει να σεβαστεί τους γύρω του;
Βέβαια ως εδώ τίποτα δε σε χαλάει. Αν όμως κάποιος τολμήσει να σου πει ότι τον ενοχλείς τον κατατάσσεις αυτομάτως στην κατηγορία των αντιπαθητικών μη καπνιστών.
Κι αυτό γιατί σου ΄΄χαλούν ΄΄ το δικαίωμά σου να βρομίζεις, να ελέγχεις και να διαμορφώνεις τον αέρα που αναπνέουν σύμφωνα με τα κέφια σου.
Φίλε καπνιστή, δυστυχώς η ΄΄ευχαρίστησή΄΄ σου δεν περιορίζεται στο τραπεζάκι σου αλλά διαχέεται και στον υπόλοιπο κλειστό χώρο. Και για άλλους όχι μόνο δεν είναι ευχαρίστηση, αντιθέτως μάλιστα μπορεί να είναι μια ενόχληση από την απλή βρόμα στα ρούχα τους και την αλλαγή της διάθεσής τους, μέχρι και μια κρίση άσθματος ή ακόμη και υποτροπή κάποιου αναπνευστικού ή άλλου προβλήματος.
Αν απαλλαχθείς από αυτόν τον εγωκεντρισμό σου ίσως μπορέσεις να δεις τα δικαιώματα των άλλων που νομίζεις ότι είναι μειοψηφία.
Φίλε μη καπνιστή,
Κατά βάση, δε διαφωνώ με το συλλογισμό σου. Τα γράφεις «σωστά». Είναι όμως και «σωστά»;
Αρχικά, εγώ σε κανένα σημείο του κειμένου μου δε διαφώνησα με την άποψή πως ο μη καπνιστής πρέπει να προστατεύεται περισσότερο από τον καπνιστή, γιατί στην τελική ο δεύτερος επέλεξε μια κακιά συνήθεια και ο πρώτος όχι.
Εγώ λοιπόν δεν εστιάζω στο «ΑΝ» πρέπει να γίνει κάτι με τη σημερινή κατάσταση, αλλά το «ΤΙ» πρέπει να γίνει.
Ειλικρινά, πιστεύεις πως σε μια χώρα όπως η Ελλάδα οι απαγορεύσεις αυτής της μορφής έχουν μέλλον; Και ακόμα και αν θεωρήσουμε πως έχουν, είναι ο σωστός δρόμος;
Το ξαναλέω, δεν είμαι κατά των μέτρων, είμαι κατά των ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ, γιατί οι απαγορεύσεις σε όλες τις εποχές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε άλλες απαγορεύσεις και έπειτα σε άλλες κ.ο.κ μέχρι που στο τελος γινόμαστε παθητικοί δέκτες όλων των απαγορεύσεων χωρίς να λέμε κουβέντα γιατί απλά «έχουμε συνηθίσει».
Επίσης, αναρωτιέμαι πού είναι το άγχος όλων σας για τα «παιδάκια» που κοιτάνε με απορία στα μάτια, όταν ξυπνάνε το πρωί για να πάνε στο σχολείο και δε φαίνεται η Ακρόπολη από το νέφος των αυτοκινήτων. Ή μήπως αυτό «δε μετράει»; Ή μήπως αυτό είναι κάτι που επηρεάζει και εσάς και δε θα θέλατε να το «πειράξουν» γιατί είναι «δικαίωμά σας» να μολύνετε την ατμόσφαιρα με τα αυτοκίνητά σας;
Για τις ταβέρνες/εστιατόρια συμφωνώ. Εκεί να απαγορευτεί το κάπνισμα, ως «οικογενειακούς χώρους». Όπως επίσης και στις δημόσιες υπηρεσίες – σε όλους εκείνους τους χώρους δηλαδή που πηγαίνουμε γιατί αναγκαζόμαστε και όχι γιατί το επιλέγουμε – ΙΚΑ, Εφορίες, ΟΑΕΔ κτλ.
Μη μου λες όμως πως το κάπνισμα πρέπει να απαγορευτεί και στις καφετέριες και τα μπαράκια γιατί μπορεί ο μπαμπάκας να βαριέται να πάει το παιδάκι στην πλατεία να παίξει ή σε ένα φίλο του για να κάτσουνε… Υπάρχουν κάποιοι χώροι που απλά ΔΕΝ είναι για παιδιά έτσι κι αλλιώς.
Τέλος, από προσωπική μου εμπειρία, έχω πετύχει σε αρκετές περιπτώσεις που καπνιστές έσβησαν τσιγάρο (ή δεν έκαναν άλλο) όταν κάποιος τους το ζήτησε με ευγενικό τρόπο. Όπως επίσης έχω πετύχει και σε περιπτώσεις που ο μη καπνιστής ήταν τόσο αγενής που απλά δεν άξιζε ούτε να τον ακούσεις.
Είναι όλα θέμα χαρακτήρα και συμπεριφοράς καπνιστή και μη καπνιστή. Μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι.
Βρίσκω αστείο επίσης το γεγονός πως κανένας από τους δύο που σχολιάσατε μέχρι στιγμής δεν έχει αναφερθεί καθόλου στις υπόλοιπες συνέπειες αυτού του μέτρου.
Ας τα βάλουμε σε μια λογική σειρά.
Βεβαίως κι έχεις δικαίωμα να καπνίζεις. Ο διαχωρισμός στα μαγαζιά σε καπνιστές και μη καπνιστές έδειξε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ακόμη και με τα υποτιθέμενα διαχωριστικά του προηγούμενου νόμου αποδείχθηκε πως υπάρχει μερίδα καπνιστών που δεν σέβεται τίποτα. Εξάλλου στον ίδιο χώρο με άμμεση επικοινωνία και με ορθάνοιχτες πόρτες τέτοια μέτρα δεν έχουν κανένα νόημα.
Η απαγόρευση σε όλα τα καταστήματα προτάθηκε από τους ίδιους τους επαγγελματίες για λόγους υγιούς ανταγωνισμού όπως έλεγαν. Μετά τα γυρίσαν επειδή βρέθηκαν πάλι οι λίγοι (καταστηματάρχες αυτή την φορά) και ύψωσαν τη σημαία της ψευτοεπανάστασης.
Ας προσπαθήσουμε να μιλήσουμε με πνεύμα συνεργασίας και καλής θέλησης για να λύσουμε επιτέλους αυτό το πρόβλημα.
Εάν μπορεί να βρεθεί λύση σε διαφορετικά μαγαζιά (άλλα καπνιστών και άλλα μη καπνιστών) εκεί ίσως τα πράματα να είναι καλύτερα.
Όμως μην καταδικάζεις έτσι απλά το δικαίωμά μας να αναπνέουμε, να ζούμε, να εργαζόμαστε και να διασκεδάζουμε σε ένα καθαρό περιβάλλον.
Κι ας μην επεκτείνουμε άσκοπα σε άλλου είδους μολύνσεις του περιβάλλοντος. Ίσα ίσα ας δώσουμε τα χέρια και να προσπαθήσουμε μαζί να βελτιώσουμε τα υπόλοιπα προβλήματα (αυτοκίνητα, νέφος, καυσαέρια και πόσα άλλα).
Ακόμη συμφωνώ ότι σε μια οικογενειακή έξοδο, φυσικά σε λογικούς χώρους που ενδείκνυνται και για παιδιά, οι γονείς είναι αυτοί που πρώτοι πρέπει να σέβονται τους συνανθρώπους τους και να έχουν την σωστή επιμέλεια των παιδιών τους. Διαφορετικά όπως είπες καλύτερα να πάνε μόνο σε παιδότοπους που εκεί αναλαμβάνουν τα παιδιά τους οι παιδαγωγοί.
Mα εννοείται πως και εγώ αναφερόμουν σε διαφορετικούς χώρους, δηλαδή διαφορετικά μαγαζιά. Κάποια θα είναι καπνιστών και κάποια μη καπνιστών. Ας δοθούν ειδικές άδειες, ή οικονομικά/φορολογικά κίνητρα για να δωθεί μια ώθηση στα μαγαζιά (γιατί αλλιώς γιατί να επιλέξει κάποιος το μαγαζί του να είναι κάποιας συγκεκριμένης μόνο πελατείας, από τη στιγμή μάλιστα που θεωρείται πως αυτή η πελατεία δεν καταναλώνει και όσο οι καπνιστές; )
Δεν ξέρω από ποιούς προτάθηκε και – ειλικρινά – λίγο με νοιάζει. Το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση δέχονται εκατομμύρια προτάσεις κάθε χρόνο. Είναι δουλειά τους να «ξεσκαρτάρουν» τις καλές από τις κακές και τις δίκαιες από τις άδικες. Αλλά είναι πάντα πιο εύκολη η μέθοδος «πονάει χέρι, κόψει χέρι» από τη σταδιακή εξυγίανση.
(για να μη μιλήσω για το πόσο πολύ συμφέρει όλους αυτούς που θα πάρουν το «λαδάκι» τους για να μην αναφέρουν μια επιχείρηση που παρανομεί).
Δεν επεκτείνομαι άσκοπα σε άλλου είδους μολύνσεις. Εκτός και αν θεωρείς πως είναι ελλάσονος σημασίας η μόλυνση της ατμόσφαιρας (που αφορά ΟΛΟΥΣ μας) και μείζουσας σημασίας η μόλυνση του αέρα στις καφετέριες (την οποία έστω και με θυσία της προσωπικής ευχαρίστησης του καθενός μας να πιεί έναν καφέ εκτός σπιτιού, μπορούμε να την αποφύγουμε). Αυτό που θέλω να τονίσω με αυτό το παράδειγμα είναι πως για ακόμα μια φορά κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
Αλλά έστω πως η κυβέρνηση (και η κάθε κυβέρνηση) ξεκίνησε ΈΣΤΩ από αυτό να διορθώνει πράγματα. Η διαφωνία μου είναι πως έτσι δε διορθώνει τίποτα γιατί οι νόμοι είναι απλά λόγια σε ένα χαρτί όταν κανείς δεν τους τηρεί. Και οι απαγορεύσεις πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα τηρούνται. Ιδιαίτερα όταν δεν είναι απαραίτητες…αλλά απλά εύκολες λύσεις.
Χαίρομαι που συμφωνούμε στο θέμα με τα παιδιά. Εγώ βέβαια δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς τους χώρους. Αναγνωρίζω και την επιθυμία του γονιού να μην πάει σε παιδότοπο (ή την αδυναμία του να πληρώνει κάθε φορά παιδότοπο). Οφείλει όμως και εκείνος να αναγνωρίζει πως και εγώ δε μπορώ να ανεχτώ τις τσιρίδες του παιδιού του που εκείνος μπορεί να τις θεωρεί από «αδιάφορες» έως «συνηθισμένες». Και πάνω από όλα, πως δε μπορεί να μου προβάλλει το παιδί του και την ευχάριστη παραμονή του σε έναν χώρο που ΔΕΝ είναι για παιδιά και είναι «χαριστικά» (ίσως να είναι βαριά λέξη, αλλά έτσι είναι) εκεί τα παιδιά του, για να με πείσει πως έχω άδικο.
Πράγματι δεν είναι όλοι οι καπνιστές το ίδιο. Έτυχε σε ανοιχτό χώρο να ζητήσουμε ευγενικά να μην ενοχλούμαστε από τον καπνό των διπλανών μας (μια και τα τραπεζάκια ήταν τόσο κοντά) και ανταποκρίθηκαν, με το παραπάνω μάλιστα. Αλλά και σε άλλη περίπτωση σε κλειστό χώρο (και κατόπιν της έναρξης του νόμου) και με εξίσου ευγενή παρακλητικό τρόπο ζητήσαμε ευγενικά να μην ενοχλούμαστε από τον καπνό και όχι μόνο δεν το σεβάστηκαν αλλά αντιθέτως συνέχισαν με χειρότερο προκλητικό τρόπο.
Το θέμα είναι πως και σε όλες τις περιπτώσεις οι παρέες πήγαμε να διασκεδάσουμε.
Το ερώτημα είναι: ΄΄Τι θα γίνει με τη μερίδα των καπνιστών που δε σέβονται τίποτα΄΄. Ακόμη κι αν υπάρξουν διαφορετικά καταστήματα καπνιστών και μη καπνιστών. Να καταργήσουμε τους νόμους; Να τα ισοπεδώσουμε όλα; Ας μη γινόμαστε τόσο υπερβολικοί με την λέξη της απαγόρευσης.
Δε είπα ότι το κάπνισμα πρέπει να απαγορευτεί στις καφετέριες και τα μπαράκια γιατί μπορεί ο μπαμπάκας να βαριέται να πάει το παιδάκι στην πλατεία να παίξει ή σε ένα φίλο του για να κάτσουνε… Πράγματι υπάρχουν κάποιοι χώροι που απλά ΔΕΝ είναι για παιδιά έτσι κι αλλιώς. Πάντως από ανάλογες εμπειρίες που έχω παρατήρησα ότι η ύπαρξη παιδιών σε τέτοια καταστήματα συνοδεύονταν από τους καπνιστές γονείς τους που τα είχαν δίπλα στο τασάκι τους.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες συνέπειες αυτού του μέτρου τις δοκίμασαν κι άλλες πολλές χώρες πολύ πριν από εμάς και δεν είχαν τα προβλήματα που εκθειάζουν οι δικοί μας καταστηματάρχες.
Πάντως ας μην υποτιμούμε την ευαισθησία των παιδιών μας. Κανείς μας δεν γεννήθηκε με το τσιγάρο στο στόμα. Και κανένα παιδί δε θα πει πως ο καπνός του τσιγάρου ότι του αρέσει. Όμως κάθεται με τον ανεύθυνο γονιό δίπλα του στην καφετερία με τους καπνούς ή μέσα στο αυτοκίνητο με τους καπνούς ή στο ίδιο του το σπίτι με τους καπνούς ή ανάλογα οπουδήποτε αλλού γιατί δεν το προστατεύει κανείς. Και ακόμη εκκολάπτεται ως μελλοντικός καπνιστής, ώστε αργότερα να ανανεώσει την αρρωστημένη κουλτούρα.
Αν ειλικρινά πιστεύεις ότι το κάπνισμα είναι μια κακιά συνήθεια ας βοηθήσουμε όλοι τουλάχιστον τα παιδιά μας να μην την αποκτήσουν. Κι αυτό εξυπακούεται ότι θα έχει απαγορεύσεις. Για τους ανεύθυνους γονείς.
Όσο για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και του περιβάλλοντος είναι ένα κοινό πρόβλημα και δεν προκαλείται μόνο από τα αυτοκίνητα. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο που χρειάζεται την συνεργασία όλων μας.
Μα το λες και μόνος σου: κάποιοι ανεύθυνοι γονείς καπνίζουν δίπλα στα παιδιά τους ενώ κάθονται στις καφετέριες.
Τι τους εμποδίζει λοιπόν από το να καπνίζουν σπίτι; ή στο αυτοκίνητο; ή οπουδήποτε αλλού είναι μαζί και τα παιδιά τους;
Αυτός ο νόμος δεν έγινε για αυτούς τους γονείς όμως, γιατί αν για αυτόν τον προόριζαν ο νόμος είναι ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία από ότι λέω. Ίσα ίσα, που τώρα οι γονείς θα καπνίζουν περισσότερο σπίτι γιατί θα μένουν περισσότερο σπίτι.
Ειλικρινά πιστεύω πως είναι μια κακιά συνήθεια.
Αλλά για εμένα δεν είναι καν εκεί το θέμα (γι’αυτό άλλωστε και δεν πιστεύω πως η κατάργηση όλων των νόμων κτλ δεν στέκει).
Για εμένα το θέμα είναι στην απαγόρευση.
Και ναι, μπορεί να μοιάζει υπερβολικό, αλλά ειλικρινά πιστεύω πως η μία απαγόρευση οδηγεί στην επόμενη κ.ο.κ. και για εμένα αυτό είναι πιο σημαντικό από όλα.
Θέλω τα παιδιά μου να ζούνε σε έναν κόσμο ελεύθερο από απαγορεύσεις, αλλά και με νόμους που να συμβάλουν στην καλύτερη συνύπαρξη όλων μας, όχι στο διαχωρισμό των πολιτών.
και γιατί πιστεύεις πως δε θα γίνει τίποτα αν υπάρχουν καταστήματα καπνιστών και μη καπνιστών;
Είναι αλλιώς να λες «δεν θα καπνίζεις πουθενά» και τελείως διαφορετικό να λες «σε κάποιους χώρους δε θα καπνίζεις». Και στην τελική, έτσι στέκει και περισσότερο και βάση της ιδιοκτησίας – ο ιδιοκτήτης του καταστήματος θα επιλέξει τι θέλει να είναι ο χώρος του. (με τα ανάλογα ανταλλάγματα πάντα).
Πραγματικά θεωρείς πως πρόκειται να υπάρξει μακροπρόθεσμα αποδοχή του μέτρου;;
Για τα παιδιά η μόνη σωτηρία είναι η ενημέρωση.
Αυτό και μόνο αυτό.
Αλλά είπαμε…όταν αποτύχουμε σε όλα, αρχίζουμε τις απαγορεύσεις για να καλύψουμε την ανικανότητά μας να διδάξουμε το σωστό από το λάθος.
‘Οσο για τις άλλες χώρες που αναφέρεις, ναι εκείνες «την πάλεψαν» με το μέτρο.
Ήταν όμως στην κάκιστη οικονομική κατάσταση που είναι η χώρα μας;
Ηταν εξ αρχής πιο «ευαίσθητοι» σε θέματα σωστής συμπεριφοράς;
Είχαν τα παιδιά καλύτερη ενημέρωση πάνω στο θέμα;;
Τους έπαιρνε να χαθούν μερικές δεκάδες ή χιλιάδες επιχειρήσεις στην πορεία;
Τι ποσοστό του πληθυσμού καπνίζει;
Είναι πολλοί οι παράγοντες και πραγματικά δεν πιστεύω πως αυτό το «και αλλού έγινε και δεν πάθανε τίποτα» μπορεί να ειπωθεί έτσι εύκολα για την Ελλάδα.
Σε αυτή τη χώρα κάνουνε ένα έργο τη δεκαετία και ο μέσος Ελληνάρας το διαλύει και χαίρεται γιατί νομίζει πως κάνει επανάσταση κατά του συστήματος.
Είναι ποτέ δυνατόν να προχωρήσουμε έτσι; Με απαγορεύσεις;
Δηλαδή οι ανώριμοι γονείς που δεν μπορούν να καπνίσουν έξω από το σπίτι τους, ώστε να μην ενοχλούν τα παιδιά τους πρέπει να το κάνουν εκεί που θα πάνε οι υπόλοιποι να ψυχαγωγηθούν. Απλώς αντί να βγάλουν τη βρομιά στο σπίτι τους (στο μπαλκόνι τους, στην αυλή τους κτλ) να την βγάλουν στους άλλους. Αρκεί η πάρτη τους να είναι καλά. Γιατί προσπαθείς να τετραγωνίσεις τον κύκλο; Γνωρίζεις πολύ καλά ότι μιλάς κυλώντας στο αίμα σου μια εξαρτησιογόνος ουσία που σε θολώνει και μόνο το άκουσμα ότι θα την αποχωριστείς. Προτάσσεις ένα καταρράχτη επιχειρημάτων ξεφεύγοντας διαρκώς από το θέμα του δικαιώματος των συνανθρώπων σου για συναναστροφές σε καθαρό αέρα. Σου δόθηκε κατ΄ επανάληψη η δυνατότητα να σεβαστείς τους γύρω σου (πάντα για το ίδιο θέμα – του καπνού που σκορπίζεις γύρω σου) και πάντα έβρισκες παραθυράκια για να ξεφύγεις. Τώρα επιχειρηματολογείς με την οικονομική κρίση λες κι αν δεν υπήρχε δε θα έβρισκες άλλες δικαιολογίες. Καλά στο είπαν πιο πάνω η Κατερίνα και ο Νίκος ότι αν δεν απαλλαγείς από τον εγωκεντρισμό σου κι εγώ να συμπληρώσω από την εξάρτισή τότε δεν μπορούν να ανοίξουν οι ορίζοντές σου. Να δεις τα πράματα με διαφορετικό μάτι. Κάτι σου λένε αυτοί οι άνθρωποι. Δεν τους παρακινεί κανένα συμφέρον είτε άμεσα είτε έμμεσα ούτε καμία εξαρτησιογόνος ουσία. Εκατό χρόνια τα ίδια θα λες. Κι αν πιστεύεις στην απόλυτη κοινωνία χωρίς νόμους, δικαιώματα και απαγορεύσεις ήδη έφτιαξες τον δικό σου νεφελώδη κόσμο και δεν μπορείς να αντικρίσεις την πραγματικότητα. Νομίζεις ότι έχεις τον ιδιοκτήτη του καταστήματος σύμμαχό σου. Αυτός όμως επιχειρηματολογεί βάση του κέρδους του. Η σωτηρία των παιδιών όπως λες είναι και στο δικό σου χέρι. Ούτε αποτύχαμε σε όλα ούτε καλύπτουμε κάποια ανικανότητα να διδάξουμε το σωστό από το λάθος. Τουλάχιστον μη γίνεσαι εμπόδιο την προσπάθεια αυτή. Τόλμη θέλει, ανοιχτά ελεύθερα μυαλά και πραγματική θέληση. Αλλιώς μετά από λίγα χρόνια αυτά τα παιδιά θα κάθονται σε μια ανάλογη καρέκλα με τη δική σου και θα επιχειρηματολογούν για το φυσικό τους δικαίωμα να καπνίζουν σε κάποια από τις υπεράριθμες αναλογικά με τον πληθυσμό μας καφετερία ή μπαράκι έχοντας το χρόνο και τη δυνατότητα να ξοδέψουν εκεί το μισθό των πεντακοσίων ευρώ.
α) Οι ανώριμοι γονείς θα καπνίσουν και εντός και εκτός σπιτιού, οπότε ο νόμος αυτός δεν αλλάζει κάτι για να προστατέψει αυτά τα παιδιά. Αυτό είπα παραπάνω.
β)
«Γνωρίζεις πολύ καλά ότι μιλάς κυλώντας στο αίμα σου μια εξαρτησιογόνος ουσία που σε θολώνει και μόνο το άκουσμα ότι θα την αποχωριστείς»
Γιατί με αφήνεις λοιπόν να κινούμαι ελεύθερος και δεν εισηγήσαι την άμεση εισαγωγή όλων των…εξαρτημένων καπνιστών σε κάποια κλινική απεξάρτησης;;
Σκορπάμε τις εξαρτημένες ιδέες μας και σε άλλα θέματα…
Ααα και σε ένα τελειώς διαφορετικό θέμα, ψήφισες σήμερα;;;
Ελπίζω, αν ψήφισες να μην είσαι…σε εκείνες τις μέρες του μήνα γιατί ξέρεις τι έλεγαν πριν μισό αιώνα περίπου έ;;
Πώς εκείνες οι μέρες του μήνα «θολώνουν» το μυαλό της γυναίκας και «Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.» (and I’m quoting).
Eλπίζω να καταλαβαίνεις πού είναι η σύγκριση.
(αλλά για την περίπτωση που δεν το καταλαβαίνεις να στο εξηγήσω: μόνο και μόνο το γεγονός ότι καπνίζω δε με καθιστά ανίκανο να αποφασίζω και να σκέφτομαι ελεύθερα. Δε μιλάει η «εξάρτηση», μιλάει ένας άνθρωπος που δε γουστάρει να του λένε απαγορευεται αλλά ταυτόχρονα επιτρέπεται).
γ)Η Κατερίνα και ο Νίκος είναι το ίδιο πρόσωπο (καλή η προσπάθεια, μεγάλε/μεγάλη, αλλά τουλάχιστον όταν σκοπεύεις να αφήσεις μηνύματα με άλλα ψευδώνυμα, άλλαζε πρώτα την IP σου). Και η αλήθεια είναι πως ο τρόπος γραφής σου μοιάζει αρκετά με της Κατερινας/Νίκου. Αλλά έστω…
Αυτό με τα παραθυράκια ισχύει παντού.
Εσύ που πληρώνεις φόρους, δεν έχεις βρει ποτέ στη ζωή σου «παραθυράκι» για να γλιτώσεις κάποιο φόρο;
Με τη λογική σου λοιπόν, και με τη λογική της κυβέρνησης/κράτους είσαι ανίκανη να δεχτείς τους νόμους (και αυτοί ανίκανοι να φτιάξουν σωστούς νόμους) οπότε το σωστό θα ήταν να αποφασίσουν πως η περιουσία σου θα διαχειρίζεται από το κράτος ώστε να φορολογείται πάντα σωστά και να μην φοροδιαφεύγεις εσύ εις βάρος μου.
Σωστά;
δ) Δε νομίζω πως έχω κανέναν ιδιοκτήτη καταστήματος σύμμαχό μου, εκείνος ζει από εμένα και εγώ πηγαίνω στο μαγαζί του για να διασκεδάσω. Η σχέση μας είναι ξεκάθαρη. Πελάτης-μαγαζί.
Δε βλέπω όμως να μου καταρρίπτεις την άποψη πως πάρα πολλοί άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους όταν θα κλείσουν αυτά τα μαγαζιά. Αντίθετα μου λες ότι ζω σε ένα δικό μου νεφελώδη κόσμο, χωρίς νόμους (αυτό είπα εγώ, ίσα με δέκα φορές, παραπάνω;;; χωρίς νόμους;;; ).
ε) Αν εσύ επιθυμείς οι αλλαγές που θα έρθουν και θα βρουν τα παιδιά σου και τα παιδιά μου να είναι απαγορεύσεις, έχουμε τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης, Μαρία.
Και μεταξύ μας, δε θα ήθελα να καπνίζει το παιδί μου, όταν και αν κάνω ποτέ παιδιά θα βάλω τα δυνατά μου για να τα κάνω να μην καπνίζουν.
Θα ήθελα όμως απίστευτα περισσότερο, να μεγαλώσω τα παιδιά μου με έναν τέτοιο τρόπο που να τα κάνει να μάθουνε πως ακόμα και όταν δε θα συμφωνούν με τις (νόμιμες) συνήθειες και τρόπους ζωής των άλλων, θα πρέπει να υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να τη ζούνε όπως (νόμιμα) επιθυμούν.
Αλλιώς, ο Καρατζαφέρης θα γίνει πολύ, μα πάρα πολύ δημοφιλής στο μέλλον…
1. Γιατί να μη λειτουργήσει το μέτρο «χώροι καπνιστών/χώροι μη καπνιστών»; Αντί να τρέχουν οι δημοτόμπατσοι σε ΚΑΘΕ μαγαζί, μπορούν να τρέχουν μόνο σε όσα *απαγορεύεται* το κάπνισμα και να αφήσουν τους υπόλοιπους στην ησυχία μας.
2. Όποιος παίρνει στα σοβαρά επιχείρημα «σας απαγορεύουμε το κάπνισμα για την υγεία σας» εν Ελλάδι είναι για πολλά φάσκελα, εκτός κι αν δεν έχει ιδέα τι πα να πει δημόσια υγεία δω πέρα (και πόσο αυτό το μέτρο δεν την ενισχύει ουσιαστικά).
3. Για αντιστάθμιση του μέτρου, προτείνω άνοιγμα κόφι σοψ και νομιμοποίηση των φυτειών. FYI: ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΒΛΑΒΕΡΟ ΑΠ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ.
4. [slightly off topic, but since you mentioned the crappy parents] Αν ένα παιδί δεν μπορεί α) να ρυθμίσει την ένταση της φωνής του, όπως και τη φλυαρία του, για περισσότερο από μισή ώρα, β) να κάτσει να φαει με μαχαίρι και πηρούνι χωρίς να του πέφτουν και να τα κοπανάει, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΛΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ. Πάνε σε καμιά ταβέρνα ή στα γκούντις, ή άσε το παιδί σπίτι (αφού μπορείς να πληρώσεις το λογαριασμό, μπορείς να πληρώσεις και μπέημπι σίττερ) και άσε κι εμάς τους υπόλοιπους να φάμε με την ησυχία μας. End rant.
Η Κατερίνα και ο Νίκος δεν είναι το ίδιο πρόσωπο και δεν είναι ψευδώνυμα. Φτάνεις ακόμη κι εκεί, να ελέγχεις το IP των συνομιλητών σου και μετά μιλάς για ελευθερίες, δικαιώματα και απαγορεύσεις; Καλύτερα πρόσεξε τα επειχηρήματα και συγκεντρώσου εκεί. Μήπως και η Μαρία είναι το ίδιο πρόσωπο; Ή μήπως κάθε αντίθετη γνώμη με τη δική σου κατατάσσεται αυτόματα στο ενιαίο πρόσωπο του αντιπαθητικού μη καπνιστή. Εκτός αυτού παρατηρείται στα λεγόμενά σου και κάποια διάθεση ρατσισμού προς το γυναικείο φύλο. Όσο για τα παιδιά σου, όταν και αν κάνεις, που ελπίζεις να τα κάνεις να μην καπνίζουν, σου το εύχομαι με όλη τη καρδιά μου αν και μάλλον θα δυσκολευτείς αρκετά με τα τωρινά λεγόμενά σου. Και θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να τα μάθεις ότι δεν είναι αυτονόητο να καταπατούν τα νόμιμα δικαιώματα των συνανθρώπων τους όταν αυτά δεν συμφωνούν με τις δικές τους συνήθειες (βλέπε αντικαπνιστικός νόμος).
Τώρα μου μιλάς ως Νίκος ή ως Κατερίνα;
και αν θες να ξέρεις το IP έρχεται μαζί με την ενημέρωση του μηνύματος. Οπότε εγώ δεν τσεκάρω τίποτα περισσότερο από το e-mail που με ενημερώνει πως έγραψες κάτι στο blog μου. Άσε τα περι ελευθερίας, όμως κατα μέρος: όσοι ζουν σε γυάλινα σπίτια, δε θα πρεπε να πετάνε πέτρες.
Και δε με ενοχλεί που γράφεις με δύο ονόματα. Ειλικρινά δε με ενοχλεί.
Με ενοχλεί πως θεωρείς πως έτσι κερδίζεις κάτι ή – κυρίως – πως εγώ είμαι αρκετά βλάκας ώστε να μην ξεχωρίσω πόσο ίδιος είναι ο τρόπος γραφής – και for the record, ήταν μόνο και μόνο το ίδιο στυλ γραφής που με έκαναν να κοιτάξω το e-mail και να δω τις (ιδιες) IP addresses 🙂
Τα επιχειρήματά μου είναι ξεκάθαρα. Δε νομίζω πως είμαι σε κάτι – επίτηδες ή μη – ασαφής.
Επίσης παρατήρησες λες μια «διάθεση» ρατσισμού προς το γυναικείο φύλο στα λόγια μου.
Ας παίξω λοιπόν το παιχνίδι σου «έλα να αλλάξουμε κουβέντα, γιατί δεν έχω τι άλλο να πω πάνω στο θέμα που συζητάμε».
Πού ακριβώς ήταν αυτή θα ήθελες να μου το εξηγήσεις;
Το μόνο που έκανα ήταν να αναφέρω μια απολύτως ΗΛΙΘΙΑ άποψη, η οποία όμως δυστυχώς ήταν πέρα για πέρα υπαρκτή (αν θες googlαρε «γυναίκα» «ψήφος» και θα το βρεις και μόνος σου), για να δείξω πως μερικοί άνθρωποι θεωρούν λανθασμένα τους εαυτούς τους υπεράνω όλων των υπολοίπων και είναι διατεθειμένοι να φτάσουν ακόμα και στις πιο ακραίες δηλώσεις για να διατηρήσουν ένα κομμάτι του πληθυσμού στον κατάλογο των πολιτών β’ κατηγορίας.
Όσο για τα παιδιά μου, σε ευχαριστώ που εύχεσαι να τα καταφέρω.
Απλά να σου πω πως τα περισσότερα παιδιά που είδα από κοντά (ή λίγο πιο μακριά) να καταστρέφουν τη ζωή τους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ήταν αυτά που πιέζονταν πιο πολύ από τους γονείς τους – να αποκτήσουν τα ίδια πιστεύω με εκείνους, να φοβούνται ότι και εκείνοι και να μισούν ότι και αυτοί – όχι αυτά που έμαθαν να σκέφτονται μόνα τους και όχι να ακολουθούν αυτά που τους λένε (έστω και καλοπροαίρετα) οι γονείς τους.
Όσον αφορά τα παιδιά πάλι λίγο μας τα μπέρδεψες. Εσύ είπες ότι θα βάλεις τα δυνατά σου για να τα κάνεις να μην καπνίζουν και μετά ότι καταστρέφουν τη ζωή τους με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο αυτά που πιέζονται πιο πολύ.
Όσον αφορά το διπλό όνομα που ΄΄ανακάλυψες΄΄αν δεν σε ενοχλούσε δε θα το σχολίαζες. Σου είπε ο σύζυγος να συγκεντρωθείς στα επιχειρήματα, ώστε αυτά να αποτελούν σημεία αναφοράς. Άλλωστε εγώ σου απάντησα πρώτη διαβάζοντας τις εγωκεντρικές προκλητικές ιδέες σου. Είδες πόσο εύκολα βγάζεις συμπεράσματα;
Τουλάχιστο δεν ήσουν τόσο βλάκας για να καταλάβεις το ίδιο IP addresses.
Αγαπητέ καπνιστή Nam3l3ss ή όπως αλλιώς σε λένε είσαι αρκετά θολωμένος και ας μην είσαι σ΄εκείνες τις ημέρες του μήνα που ευθαρσώς αναφέρεσαι για την συνομηλήτριά σου Μαρία.
Καλή σου νύχτα.
.
Ξέρεις τι μου αρέσει; Όταν οι άνθρωποι στήνουν ολόκληρο πανηγύρι για να προσπαθήσουν να πείσουν τους άλλους πως είσαι ελέφαντας, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσαν να το κάνουν.
«Ευθαρσώς» είπα στην συνομηλήτριά μου κάτι το οποίο ίσχυε στο παρελθόν. Οι γυναίκες ηλιθιωδώς θεωρούνταν κατώτερες στο να ψηφίσουν και έτσι το ρίχνανε σε εκείνες τις μέρες του μήνα. Ακριβώς όπως η Μαρία (ή Νίκος, ή Κατερίνα) προσπαθεί να ρίξει την άποψή μου στο «θολωμένο» από τη νικοτίνη (λες και μου κόψανε το κάπνισμα και έχω πάθει στερητικό) μυαλό μου.
Αλλά γιατί στο εξηγώ;;
Έχεις ήδη καταλάβει πως δεν το έγραψα προσβλητικά αλλά σαν παράδειγμα, αλλά πρέπει να πατήσεις από κάπου για να με βγάλεις «προβληματικό», ε;;
Έτσι δε λειτουργείτε όσοι δεν μπορείτε να γράψετε με επιχειρήματα;
Χάρηκα πολύ που μου έγραψε όλη σας η οικογένεια.
Τελικά έχουν δίκιο αυτοί που λένε πως τα ζευγάρια μετά από καιρό μοιάζουν το ένα με το άλλο: γράφετε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με τον άντρα σου/τη γυναίκα σου.
Α και φυσικά με ενοχλεί.
‘Οχι όμως γιατί έγραψες ως Νίκος ή ως Κατερίνα ή ως πατήρ Αμβρόσιος. Αλλά γιατί δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για εμένα προσωπικά από το να θεωρείς πως είμαι πολύ βλάκας για να καταλάβω το «παιχνιδάκι» που παίζεις.
Παρόλα αυτά κανένα από τα alter ego σου δε σχολίασε τις απόψεις μου ή τα επιχειρήματά μου.
Κρίμα.
Τόσες προσωπικότητες και ούτε μια απάντηση;;
Καλή σου νύχτα.
δεν καπνίζω αλλά καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ τον προβληματισμό σου!
είμαι μαζί σου!
(btw, ελπίζω να μην διαβάζουν το μπλογκ σου χρήστες ναρκωτικών ουσιών. δεν έχω κάτι μαζί τους! ίσα – ίσα, απλώς και εκείνοι με τη σειρά τους θα ισχυριστούν πως «κακώς απαγορεύουν τα ναρκωτικά αφού κάποια από αυτά φυτρώνουν και στην ύπαιθρο»)
χαχαχα
Φαντάζεσαι;;
Πέρα πάντως από την πλάκα τα ναρκωτικά ειναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα. Θέλει συζήτηση με σοβαρότητα και πολύ προσεκτική μεταχείριση.
Αλλά για την ώρα, τα ναρκωτικά είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ.
Εγώ δε νομίζω ότι παραλλογίζομαι σε αυτά που ζητάω ή προτείνω: δεν προτείνω να γίνει κάτι από παράνομο, νόμιμο. Ζητάω μόνο αυτό που ΔΕΝ είναι παράνομο να μην το χειρίζονται σαν παράνομο.
Ενδεχομένως να είσαι άρρωστος και να μην μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτή την πικρή αλήθεια για την υγεία σου> Αν έτσι είναι, σε λυπάμαι, καλό θα είναι για σένα να το ξανασκεφτεις, δεν είναι λίγοι (Marlboro καουμπόηδες και αθλητές κανώ κλπ) που διαφήμιζαν το κάπνισμα και έκαναν μηνύσεις όταν έπαθαν καρκίνο…
Όμως το πιο ανέντιμο και πιο πιθανό να έχεις απλά οικονομικό συμφέρον (πχ είσαι καπνιστής καταστηματάρχης ή καπνοπαραγωγός ή καπνοβιομήχανος) και εξωραϊζεις την μαύρη πραγματικότητα για το κάπνισμα.
Η απάντηση μου αναλυτικά εδώ: http://imanomen.blogspot.com/2010/11/blog-post_15.html
και χωρίς πολλά λόγια
-Το κάπνισμα σκοτώνει. < ΤΕΛΕΙΑ
-Τρις ΝΤΡΟΠΗ σε όσους για απλό συμφέρον, ακόμη και πολιτικοί για την ψήφο των εξαρτημένων ατόμων, εναντιώνονται στην εφαρμόγή του Νόμου.
Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή!
Κι αν είσαι απλά καπνιστής, κρίμα. Σου εύχομαι καλή τύχη, διότι η πραγματικότητα για εσένα ειδικά είναι δυσοίωνη, και μην κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου
Καταρχήν, το μήνυμα σου έκανε να εμφανιστεί μέρες γιατί έχεις βάλει τη διεύθυνση του site σου και πήγε κατευθείαν στα spam.
Αυτό το ξεκαθαρίζω για να μη νομίζει κανείς πως διαγράφω μηνύματα που δε με συμφέρουν.
Δεύτερον, δε θέλω να κάνω συζήτηση με έναν άνθρωπο που ξεκινά λέγοντάς με «άρρωστο» συνεχίζει λέγοντας πως «με λυπάται» και κάποια στιγμή με κατηγορεί πως έχω «συμφέρον» και είμαι «ανέντιμος» επειδή θεωρώ πως ένας νόμος που μου απαγορεύει κάτι και δε φροντίζει καν να μου περιορίζει την ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΗ κακή συνήθειά μου σε ξεχωριστούς χώρους όπου να μην ενοχλώ τους συμπολιτές μου (που με βάση τη δική σου λογική είναι όλοι υγιείς, χαρούμενοι και δεν έχουν διαπλεκόμενα συμφέροντα) απλά είναι για φτύσιμο.
Δε νομίζω πως χρειάζεται άλλωστε να πω και κάτι…
Τι να θέλεις να ακούσεις από έναν «άρρωστο», «ανέντιμο», «για λύπηση» ανθρωπάκο, σωστά;
Κι εγώ τώρα είδα την απάντηση και σπεύδω να σου απαντήσω. Κατ’ αρχήν δεν σε χαρακτήρισα ανθρωπάκο. Δεν υποτιμώ και δεν προσβάλω τους συνομιλητές μου. Τα άρρωστος, ανέντιμος και για λύπηση τα χρησιμοποιώ κυριολεκτικά και εκτός εισαγωγικών κι όχι για να προσβάλω αλλά για να προσδιορίσω την ακριβή ιδιότητα σου και για να σου απαντήσω σωστά, θα ήταν ορθότερο να απαντούσες σε ποια ακριβώς περίπτωση ανήκεις. Διότι πιθανότατα δεν είσαι όλα όσα υπέθεσα ρητά με «ενδεχομένως» και διαζευκτικά «ή».
Κι επειδή κλείνοντας χωρίς ίσως να έχεις αντιληφθεί τη σοβαρότητα της περίπτωσης σου, αναφέρεις ίσως ειρωνικά τι να θέλω να ακούσω από έναν… θα σου απαντήσω συγκεκριμένα και χωρίς περιστροφές.
Εάν είσαι άρρωστος, κι εκτιμώ ότι αντιλαμβάνεσαι σαφώς ότι εννοώ άρρωστος καπνιστής με την ένννοια του εξαρτημένου, θα ήθελα να ακούσω ότι το κατανόησες και πήγες σε γιατρό για να θεραπευτείς.
Κι αν είσαι άρρωστος δήλωσα ότι σε λυπάμαι. Όμως όταν λυπόμαστε κάποιον σημαίνει ότι συμπονούμε και ακούμε και προσπαθούμε να κατανοήσουμε το πρόβλημα του, διότι ακριβώς τον λυπόμαστε. Αντίθετα εάν είμαστε αλύπητοι, τότε είναι που δεν μας νοιάζει ούτε ο πόνος ούτε η τραγωδία του. «Τραγωδία» μάλιστα κατά την αρχαιοελληνική έννοια του όρου σημαίνει να αναφέρεται σε κάτι ως να ήταν για άλλον και να αφορά τον ίδιο, όπως κάνεις εσύ με το κάπνισμα που γράφεις ως να μην κινδυνεύεις, λες και αφορά κάποιον άλλον, κι αντί εσύ να νοιάζεσαι για την υγεία σου και να ενεργείς για το καλό σου, εναντιένεσαι σε εμένα και σε όσους λαμβάνουν μέτρα και για σένα. Κι όμως εγώ προσωπικά, εάν είσαι άρρωστος με την έννοια του εξαρτημένου, σε λυπάμαι και σε συμπονώ ως άνθρωπο, κι όχι ως ανθρωπάκο. Εάν διαβάσεις στο blog μου λίγο πριν (βλ. συνημμένη σύνδεση) θα καταλάβεις ότι έχω στην οικογένεια μου πολύ αγαπητό άνθρωπο που έχασα λόγω του καπνίσματος και αντιλαμβάνομαι ότι σου είναι δύσκολο να το κόψεις. Κι αν μπορώ με τη συζήτηση να σε βοηθήσω, τότε θα ήθελα πραγματικά να σε ακούσω και πάλι. Οπότε δεν ισχύει το «τι να θέλεις να ακούσεις» που γράφεις. Διάβασα, έγραψα, ξαναδιάβασα, επειδή σε συμπονώ και νοιάζομαι ξαναγράφω. Όπως νοιάζομαι και για όσους άλλους διαβάζουν και μπορεί να επηρεάζονται.
Εάν όμως είσαι έμπορος του θανάτου (καπνοπαραγωγός, καπνέμπορος, καταστηματάρχης κλπ) και έχεις συμφέρον από την υποστήριξη του καπνίσματος, τότε σε χαρακτήρισα κυριολεκτικά ότι είσαι ανέντιμος. Κι αυτό θα είναι η αντικειμενική αλήθεια, εάν πράγματι έχεις αυτές τις ιδιότητες, διότι δεν υπερασπίζεσαι το κάπνισμα απλά ως καπνιστής που αισθάνεσαι ότι θίγεσαι από το νόμο, ενώ έχεις οικονομικό συμφέρον από το κάνισμα των άλλων. Και όποιος είναι ανέντιμος πρέπει να ντρέπεται για αυτό που είναι (ανένετιμος) κι έγραψα κι επεναλαμβάνω (σε αυτόν που είναι τέτοιος και μπορεί να μην σε αφορά) Ντροπή! Ντροπή! Ντροπή! Είναι μία γενική διαπίστωση, τεκμηρωμένη, κι αν έχω λάθος μπορείς να υποστηρίξεις, ότι κάνω λάθος και κατά τη γνώμη σου όποιος είναι ανέντιμος πρέπει να υπερηφανεύεται και να κομπάζει και να το συζητήσουμε. Κι η ανωτέρω τοποθέτηση μου είναι επίσης κυριολεκτική και δεν έχω πρόθεση να σε προσβάλω, διότι δεν είναι προσβολή όταν κάποιος κλέβει να πούμε ότι είναι κλέφτης, έτσι κι όταν κάποιος συνομιλεί χωρίς να λέει την ιδιότητα του και να έχει συμφέρον να την αποκρύψει για να φαίνεται αντικειμενικός ενώ δεν είναι, τότε είναι ανέντιμος. Μακάρι να μην είσαι σε αυτή την κατηγορία, μπορείς να μου στείλεις τα στοιχεία σου στο email μου και αφού ερευνήσω την ιδιότητα σου, τότε δεν θα έχω καμία δυσχέρεια να επανέλθω και να γράψω απερίφραστα ότι ανακαλώ την υπόθεση μου περί συμφέροντος, κι ότι πράγματι είσαι γιατρός, δικηγόρος, οικοδόμος κλπ ότι άλλο απλά είσαι καπνιστής, εξαρτημένος από την κατάσταση σου, αλλά όχι έμπορος του θανάτου και ως εκ τούτου απουσία συμφέροντος είσαι τουλάχιστο έντιμος.
Όμως, για να κλείσω με βάση την υπόθεση σου, δεν είμαι από τους ανθρώπους που συζητώ μόνο με τους έντιμους. Αντίθετα, ίσως είναι ανούσιο να συζητώ με έντιμους, διότι δεν έχω να τους προσφέρω τίποτα. Είμαι άλλωστε σε μία ηλικία που δεν επηρεάζομαι εύκολα από τους ανέντιμους ή τους άρρωστους με οποιαδήποτε έννοια και το θεωρώ ιδιαίτερα χρήσιμο και συμφέρον να συζητώ με άρρωστους και ανέντιμους και να φροντίζω να τους ωφελήσω με το διάλογο, λέγοντας τα πράγματα αληθινά όπως τα πιστεύω, χωρίς να μασάω τα λόγια μου και να χαϊδεύω αυτιά, αλλά και χωρίς εμπάθειες. Δεν σε εξύβρισα, ούτε σε μείωσα ή πρόσβαλα. Όλα όσα έγραψα και γράφω είναι αυτά που πραγματικά πιστεύω χωρίς εξωραϊσμούς, με απώτερο σκοπό να βοηθήσω κι εσένα κι όσους διαβάζουν. Κι αν θέλεις οι συζητήσεις μας να μην είναι δημόσιες, μπορείς να μου στείλεις την απάντηση σου προσωπικά και να συνεχίσουμε τη συζήτηση προσωπικά.
Απλό, λιτό, και κατανοητό. Συμφωνώ με 1000.
Και πολλά από αυτά που είπες φαίνονται ξεκάθαρα τώρα, 2μιση χρόνια μετά του «μέτρου κατά του καπνίσματος». Ο Γιωργάκης πήρε βραβείο γι’ αυτή την απαγόρευση (!!!) και όλα τα μαγαζιά κάθε είδους κάνουν τα ανθοδοχεία τασάκια και συνεχίζουμε όπως τις παλιές καλές μέρες, διότι – όλως περιέργως- οι καπνιστές δεν μειώθηκαν καθόλου, ακόμα και μετά τους απανωτούς φόρους στα τσιγάρα.
Και αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, ας κάτσουμε να σκεφτούμε πότε υπήρχε στην Ελλάδα σύνδεση σωστής ενημέρωσης με πράξεις, και πότε οι ιδρυτές των νόμων έφτιαξαν νόμους «για το καλό όλων των πολιτών».
Αλλά ίσως είμαι αχάριστη.
Ποτέ δεν έμαθα να εκτιμάω τον καλό δάσκαλο που με έκανε να μάθω τη σωστή ιστορία (των νικητών) μέσα από τα ορθώς και πλήρως ενημερωμένα βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία, το καλό εκπαιδευτικό σύστημα που με οδήγησε στην πλήρη ξεκούραση του εγκεφάλου μου με το να μην μπορώ να διαβάσω για χρόνια οποιοδήποτε βιβλίο μετά τις πανελλήνιες, τον καλό μου καθηγητή στη σχολή που επαινούσε τους φοιτητές που προόδευαν στις εργασίες και συγχρόνως «συνδικαλίζονταν» σε αγωνιστικές παρατάξεις τύπου «ΠΑΣΠ» ΚΑΙ «ΔΑΠ», και τέλος να μην ξεχάσω τον καλό μου εργοδότη που φρόντισε να με μάθει το αντικείμενο της δουλειάς μου, και να με κάνει να μη νοιάζομαι για ευτελή πράγματα όπως ο μισθός και τα ένσημα.
Και βέβαια τον καλό Θεό που φροντίζει αυτή τη στιγμή να μην είμαι άνεργη.
Αυτή είναι η υπέροχη χώρα που όλοι απολαμβάνουμε καθημερινά, και με αυτές τις απόψεις που ούτε καν εσύ με το (επι)κριτικό σου πνεύμα δεν μπορείς να αντικρούσεις, όντας «καπνιστής».
Μια μη-καπνίστρια, που βρίσκεται στα πρόθυρα ν΄αρχίσει το κάπνισμα βαλλόμενη από κρούσματα καθημερινής παράνοιας.
Υ.Γ. : Κόφτο το ρημάδι καρκίνος είναι.. (έτσι για να επανέλθει το αίσθημα του δικαίου)
χαχαχα πού το θυμήθηκες αυτό το post ρε συ;;
Πάντως, ναι…μεγάλη επιτυχία και ανταπόκριση ο νόμος.
Τρομοκρατήθηκαν για κανα 10λεπτο οι μαγαζάτορες, κάρφωσαν 2-3 μη καπνιστές στην «ειδική υπηρεσία» τους καπνιστές και κάπου εκεί τελείωσε άδοξα και αυτός ο νόμος στην Ελλάδα…
Και όχι γιατί είχε απόλυτα άδικο (επιμένω πως έχουμε τα ίδια ακριβώς δικαιώματα – και εγώ μπορώ να καπνίζω και εσύ δεν πρέπει να το τρως στη μάπα αν δε θέλεις), αλλά γιατί κλασικά «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει».Κατάλοιπα και αυτό από Τουρκοκρατία. Και επειδή οι πολιτικοί μας μας ξέρουν ΤΟΟΟΟΣΟ καλά από όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν κάνει, αυτό είχαν βρει ως λύση…
Σα να κλείνεις τομή με αυτοκόλλητα Panini αντί για ράμματα και να πιστεύεις ότι θα γιάνει δοα μαγείας…
Και μια και ξέθαψες το συγκεκριμένο θέμα θα σου πω και το άλλο που μπορεί να το έχεις ακούσει ή μπορεί να μην το έχεις ακούσει.
Αυτή τη στιγμή στο America, έχει ξεσπάσει «πόλεμος» ανάμεσα στους Pro-Choice και τους Pro-Life.
Τι είναι αυτοί;
Η αμερικανική συντηρητική δεξία (aka Republicans), προτείνει να απαγορευτούν τελείως οι εκτρώσεις γιατί θεωρούν πως το γονιμοποιημένο ωάριο είναι άνθρωπος (Pro Life) και η κεντρο-αριστερά (aka Democrats) υποστηρίζει πως πρέπει να είναι στην επιλογή της γυναίκας τι θα κάνει με το σώμα της.
Σε τοπικό επίπεδο μάλιστα (εκεί είναι διαφορετικός ο τρόπος νομοθεσίας και κάθε πολιτεία έχει τη δυνατότητα να έχει νόμους που δεν έχουν άλλες), οι Pro Life έχουν καταφέρει σε κάποις πολιτείες να απαγορέψουν τις εκτρώσεις – ή έστω να κάνουν τόσο δύσκολο μια γυναίκα να βρει κέντρο πρόθυμο να της κάνει την έκτρωση.
Και έρχομαι εγώ και σε ρωτάω τώρα (αν και το πρόβλημα σε αυτό το θέμα έχει και ρίζες στη θρησκόληπτη δεξιά), πόσο αποτελεσματικό πιστεύεις ότι είναι κάτι τέτοιο; Και πάνω απ’όλα, πόσο δημοκρατικό είναι άραγε να σου λέει ένας πολιτικός τι θα κάνεις εσύ με το σώμα σου, βασιζόμενος για τους νόμους που προωθεί στο τι του λέει το ιερό του βιβλίο που εσύ μπορεί να μην ασπάζεσαι;
Αντί λοιπόν οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι να φροντίσουν να ενημερώνουν σωστά τη νεολαία τους για την προφύλαξη και το σεξ, αντί να βοηθάνε ουσιαστικά τις κοπέλες που τους τυχαίνει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και δεν είναι αποφασισμένες να το ρίξουν αλλά φοβούνται πως δε θα μπορέσουν να το δώσουν για υιοθεσία και γενικότερα αντί να προλαμβάνουν πράγματα και καταστάσεις… απαγορεύουν.
και το αποτέλεσμα; (αν το καταφέρουν)
Το σεξ δεν κόβεται (και γιατί άλλωστε; ) αυτό που κόβεται είναι οι καλοί γιατροί που θα κάνουν μια έκτρωση σωστά χωρίς να καταστρέψουν το σώμα μιας κοπέλας. Χωρίς αυτούς λοιπόν, τα κορίτσια θα πηγαίνουν σε κομπογιαννίτες με φόβο όχι μόνο να αποκτήσουν πρόβλημα σωματικο και ψυχικό αλλά και να χάσουν τη ζωή τους. Θα παίρνουν φάρμακα και θα κάνουν «ματζούνια» του Μεσαίωνα για να ρίξουν το παιδί…
Το όλο παράδειγμα μπορεί να διαφέρει κάπως από τη δική μας απαγόρευση, αλλά όχι και τόσο όσο μπορεί να νομίζεις.
Το δια ταύτα είναι ότι οι απαγορεύσεις το μοναδικό πράγμα που καταφέρνουν είναι να κάνουν τους ανθρώπους πιο ευρηματικούς στο πώς θα ξεγελάσουν το κράτος και την κυβέρνηση τους.
Σαν τσιρότο για να γιατρέψεις κάτι που δε θα ‘χες με σωστή πρόληψη…
Αυτή η τελευταία φράση που είπες είναι «το ζουμί».
Εννοείται πως ούτε εγώ τρελαίνομαι από χαρά όταν βγαίνω για ένα καφέ/ποτό κι έχω ρουφήξει τα τσιγάρα όλων όσων καπνίζουν γύρω μου, και προφανώς δεν έχει κανείς δικαίωμα να με αναγκάζει να εισπνέω κάτι που δεν θέλω και μου κάνει κακό. Στην Ελλάδα μέχρι τώρα ίσχυε το αντίστροφο, δηλαδή επειδή η πλειοψηφία κάπνιζε ήσουν εσύ ο «παράξενος» και ο σπαστικός που μπορεί να παραπονιόσουν ως μη-καπνιστής.
Το θέμα είναι όμως η αποτελεσματική αντιμετώπιση. Όχι μια τάπα ή τσιρότο όπως λες.
Η έλλειψη σεβασμού προς τον μη-καπνιστή (εδώ ως μειοψηφία) έχει να κάνει με τη γενικότερη έλλειψη σεβασμού προς τις μικρές κοινωνικές μονάδες. (Με αυτό δεν εννοώ ότι όλοι οι καπνιστές δεν σέβονται ή είναι κάφροι, πιστεύω με κατάλαβες). Απλώς έτσι όπως διαμορφώθηκε από τις διάφορες πολιτικές ηγεσίες η δομή αυτής της χώρας, έχει ριζώσει μέσα μας η αντίληψη του «the survival of the fittest» – δηλαδή επιβιώνει μόνο ο πιο ισχυρός/ δυνατός/ έξυπνος κλπ. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πάρα πολλές συμπεριφορές, που είναι στάνταρ και αποδίδονται στον όρο του «Ελληνάρα».
Είναι αυτός που θα βάλει το μπάρμπα του να τον βολέψει στο δημόσιο γιατί αυτός είναι πιο έξυπνος,πιο καπάτσος, και είναι ο ίδιος άνθρωπος που τώρα κράζει τους χαραμοφάηδες δημόσιους υπάλληλους που «καταστρέψανε τη χώρα».
Συγνώμη, στην ίδια κατηγορία είναι και ο ιδιωτικός υπάλληλος που τον έχουν «σκίσει» στη δουλειά τόσα χρόνια, και που πολύ θα ήθελε να είναι ένας χαραμοφάης του δημοσίου, γι΄αυτό και τώρα τους βρίζει.
Είναι αυτός που παίρνει το αμάξι και γράφει στα @… του φανάρια, πεζούς, τ΄αμάξια γύρω του και γενικά όλο τον Κ.Ο.Κ., επειδή είναι ευέλικτος και ο πιο γρήγορος.
Ειναι αυτός ο εργοδότης ή συνάδελφός σου που θα πετάξει «πρόκες» για σένα επειδή αυτός είναι πιο έμπειρος/ έξυπνος/ αποδοτικός.
Γενικά είμαστε όλοι μας έτσι, είτε λίγο είτε πολύ. Κατά τη γνώμη μου όχι γιατί έτσι είναι οι Έλληνες, αλλά γιατί έτσι μάθαμε εδώ και πολλές δεκαετίες, να βγάζουμε στην επιφάνεια τον κακό μας εαυτό, πολλές φορές «σπρωγμένοι» από την καθημερινή αδικία . Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Το θέμα μας είναι ότι αν μάθαινες από μικρός τις επιπτώσεις που έχει στον εαυτό σου και στους ανθρώπους γύρω σου το κάπνισμα ή το σεξ χωρίς προφυλάξεις, δεν θα βρισκόσουν σε άσχημες καταστάσεις αργότερα, στις οποίες δίνεται «συνταγή/ διαταγή» από τη νομοθεσία ή και την εκκλησία για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν. Αν είχες ενημερωθεί σωστά και είχες και χρόνο για να σκεφτείς, γενικά είχες μάθει να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και τους άλλους σαν κάτι ξεχωριστό και κατά μια μεγάλη έννοια «πολύτιμο», δεν θα ήθελες να δημιουργήσεις αδιέξοδες καταστάσεις που οδηγούν πολλές φορές στη απώλεια μιας ζωής (είτε της δικής σου, είτε ενός εμβρύου, είτε του διπλανού σου).
Γενικά το να «ξορκίζεις» το κακό αφού συμβεί, ή να βάζεις απαγορεύσεις για κάτι που είναι επιλογή του άλλου ( π.χ. αν θα καπνίσει ή αν θα κάνει σεξ) και αλλοίμονο αν κοπεί και αυτή η επιλογή, συμφωνώ ότι είναι πρακτική του Μεσσαίωνα.
Υ.Γ. : Αυτό για τις πολιτείες της Αμερικής δεν το ήξερα, νόμιζα οτι η έκτρωση ήταν παράνομη σε όλη τη Β. Αμερική.