Πώς μετράς πόσο «γεμάτος» ήταν ο χρόνος που περασε;
Η ζωή δεν έχει μονάδα μέτρησης. Δε λες ποτέ «έζησα λίγο» ή «έζησα πολύ» την χρονιά που σε αποχαιρετά. Αν θεωρήσουμε πως «κερδισμένος» χρόνος είναι οι στιγμές που αξίζουν να γίνουν ανάμνηση, θα μπορούσαμε τότε ίσως να πούμε πως καλός χρόνος ήταν μια χρονιά που σου έδωσε πολλές αναμνήσεις – ανεξαρτήτως αν ήταν καλές ή κακές.
Αν αυτός είναι ο ορισμός της γεμάτης χρονιάς, η δική μου χρονιά είναι ένα μπουκάλι γεμάτο μέχρι αηδίας. Αλλαγές παντού, χωρισμοί και αποχωρισμοί, τσακωμοί και νέοι φίλοι, νέοι άνθρωποι στη ζωή μου, παλιοί άνθρωποι (αλλά όχι παλιάνθρωποι :p) που ξανατρύπωσαν με τον τρόπο τους στην καθημερινότητά μου, προοπτικές ανανέωσης και αλλαγής για το μέλλον και μια γλυκόπικρη αίσθηση αποχαιρετισμού και καλωσορίσματος.
Συνήθως τα post μου είναι πιο (shall we say…) «dark».
Αλλά, επειδή είναι το τέλος του χρόνου και επειδή καλό είναι να κλείνεις έναν κύκλο με μια σταγόνα ευτυχίας, αυτό το post θα είναι αισιόδοξο (ή τουλάχιστον θα προσπαθήσει να είναι).
Ναι…ήταν μια γεμάτη χρονιά. Δεν ξέρω αν ήταν καλή ή κακή – από μόνο του τίποτα δεν είναι εγγενώς καλό ή κακό, μονάχα σε σύγκριση με κάτι άλλο μπορεί να κριθεί έτσι, αλλά ήταν σίγουρα μια χρονιά που θα θυμάμαι. Και στο τέλος, τι άλλο έχει σημασία, πέρα από το να είσαι καλά, να έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και να κάνεις καινούργια (και παλιά, γιατί όχι;; ) όνειρα για το μέλλον; Αυτό δεν είναι η ζωή; Παρελθόν, παρόν και μέλλον στο μίξερ;
Φέτος δεν έγραφα όσο ήθελα. Life got in the way. Και σε εσάς που στις μεγάλες περιόδους «αγρανάπαυσης» μου στέλνατε e-mail (και δεν απαντούσα), αφ’ενός ζητάω συγγνώμη και αφ’ετέρου ευχαριστώ για τα λόγια σας. Είναι πάντα καθησυχαστικό (to say the least) να ξέρεις πως δεν είσαι ο Μοναδικός Τρελός πάνω στη Γη. Υπόσχομαι πως το 2010 θα ξεκλέβω περισσότερο χρόνο για να τον μοιράζομαι μαζί σας.
Σε εσάς που φτάσατε στο blog μου ψάχνοντας μια απάντηση ή ένα τραγούδι, έχω να πω καλωσήρθατε. Δεν έχω απαντήσεις, αλλά έχω αρκετή μουσική να μοιραστώ.
Σε εσάς που φτάσαττε στο blog μου ψάχνοντας… κάτι άσχετο (π.χ. «Ελληνίδες να γαμιούνται», «ο Χάρι Πότερ να γαμάει», «τα σκατά μου πέτρα», «ΑΝ ΛΕΕΙ ΣΑΓΑΠΩ ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΠΙΕΙ ΤΟ ΕΝΝΟΕΙ;;», «πώς να αυτοκτονήσω με ένα στυλό;» έχω να πω…better luck next time. A…και συγχαρητήρια: you are even more fucked up than I am 😉 (μια μέρα θα τα μαζέψω και θα ρίξουμε πολύ γέλιο)
Χρωστάω καφέδες σε κάποια άτομα εδώ μέσα. Δεν το ξεχνάω. Ξέρεις εσύ. ;p
Εύχομαι να αποχαιρετάτε όλοι το χρόνο που φεύγει με (έστω και) λίγο καλύτερη διάθεση, πολλές περισσότερες εμπειρίες στην πλάτη σας και έναν τόνο περισσότερης αισιοδοξίας από το πως τον καλωσορίσατε. Μακάρι, κάποια από τα όνειρά σας να πραγματοποιηθούν μέσα στον επόμενο χρόνο (αλλά όχι όλα – η ευτυχία σε υπερβολικό βαθμό μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα με τη δυστυχία – άσε που αν όλα πραγματοποιηθούν το 2010, τι θα μείνει για το 2011; :p). Μακάρι, ο καινούργιος χρόνος να σας βρίσκει πάντα «γεμάτους». Όχι στις γιορτές και στις αργίες – τότε που όλοι είναι γεμάτοι ευτυχία, αγάπη…φαγητό :p – αλλά στην καθημερινότητά σας.
Η πιο σοφή ευχή που μου έδωσαν ποτέ ήταν «να έχεις ότι αγαπάς και να αγαπάς ό,τι έχεις».
Αυτό σας εύχομαι και εγώ. Να αγαπάτε τον εαυτό σας – γιατί, στο τέλος της μέρας, αυτός είναι ο μόνος που θα ανεχτεί και θα δικαιολογήσει τις πιο τρελές σας παραξενιές και θα ακούσει τις πιο κρυφές σας σκέψεις – και να έχετε πάντα γύρω σας ανθρωπους που να αγαπούν τον ίδιο παράξενο και μανιοκαταθλιπτικό εαυτό που κρύβεται στο σώμα σας. Γιατί αυτό που μετράει στη ζωή, στο να τα βγάζεις πέρα με τις τρελές στιγμές της ρουτίνας της μέρας είναι τα όπλα που έχεις για να τις πολεμήσεις. Και τα μοναδικά όπλα που πραγματικά έχει κανείς είναι ο εαυτός του και οι άνθρωποι που θα σταθούν πλάι του ακόμα και όταν οι δυνάμεις του θα τον έχουν εγκαταλείψει.
Γράφοντας αυτό το post, μια φράση τριγυρνάει στο κεφάλι μου. Κάποτε (και συγκεκριμένα το 1980) ο Tom Robbins έγραψε μια φράση για την αγάπη και το πώς να την κάνεις να μείνει που έχει γενικότερη ισχύ στη ζωή, τη φιλία, τη δουλειά…well, in a nutshell, σε όλα όσα έχουν σημασία στον πλανήτη Γη. Νομίζω πως θα κλείσω το 2009 με αυτήν. Η απόδοση και η προσαρμογή στις ανάγκες του post είναι δική μου.
«Οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ τέλειοι, αλλά η αγάπη μπορεί να είναι, αυτός είναι ο ένας και μοναδικός μόνος τρόπος που οι μέτριοι και οι αισχροί μπορούν να αλλάξουν, και το να το κάνεις αυτό την κάνει τέλεια. Το να αγαπάς φτιάχνει αγάπη. Η αγάπη αυτο-δημιουργείται. Σπαταλάμε χρόνο ψάχνοντας την τελειότητα αντί να την χτίζουμε μόνοι μας. Δε θα ήταν αυτός ο τρόπος για να την κάνουμε να μείνει;»
Nam3l3ss.
———————————
The Raveonettes – The Christmas Song (το θυμήθηκα χάρη σε μια συλλογή του Sounds of Mine – thanks!)
The Reindeer Section – You Are My Joy
Wh3n my Fri3nds Sp3ak…