Curtain Call

 

Οφείλω να παραδεχτώ κάτι πριν ξεκινήσω αυτό μου το post.

Ποτέ δεν ήμουνα καλός στους αποχωρισμούς

Πάντα μου έβγαιναν πιο αδιάφοροι ή πιο συναισθηματικοί απ’ ότι πραγματικά ήθελα. Οι αποχαιρετισμοί είναι σα να διοργανώνεις surprise party στον κολλητό σου. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα δακρύσει από τη συγκίνηση ή θα αδιαφορήσει πλήρως.

Απ’την άλλη fuck it…who cares?

Αυτός είναι ο δικός μου αποχαιρετισμός στα όπλα και δε δίνω μία…

The Story of Everything is rolling down its curtains…

Ημερολόγιο Ρατσισμού, Ημέρα 3η: «Godless in Athens»

Aς ξεκαθαρίσουμε κάτι:

Όλοι γεννιόμαστε άθεοι.

Ημερολόγιο Ρατσισμού, Ημέρα 2η: «H Έξυπνη Ξανθιά και ο Άγιος Βασίλης»

My generation’s apathy. I’m disgusted with it. I’m disgusted with my own apathy too, for being spineless and not always standing up against racism, sexism and all those other -isms the counterculture has been whinning about for years.”

– Curt Cobain

Προχθές σε μια συζήτηση θυμήθηκα ένα ανέκδοτο που έλεγε ποιός θα κέρδιζε αν έπαιζαν χαρτιά μια έξυπνη ξανθιά, μια χαζή ξανθιά και ο άγιος Βασίλης και η σωστή απάντηση ήταν η χαζή ξανθιά, γιατί ο Άγιος Βασίλης και η έξυπνη ξανθιά είναι φανταστικά πρόσωπα.

[σημ.: ναι, το μυαλό μου roughly 70% της ημερήσια λειτουργίας του αναλώνεται σε άκυρους συσχετισμούς, what of it?]

Νιώθω πως είμαι η χαζή ξανθιά.

Ημερολόγιο Ρατσισμού, Ημέρα 1η: «Μην υποφέρεις μεσ’ τα μούτρα μου»

«Racism isn’t born, folks, it’s taught. I have a two-year-old son.

You know what he hates? Naps! End of list.»

  – Dennis Leary

Πριν λίγο καιρό ένας φίλος μου είχε στείλει ένα κείμενο με τη σημείωση «να γιατί τίποτα δε θα φτιάξει».

Ήταν τόσο για φτύσιμο που δεν ήθελα να το κρατήσω ούτε για το αρχείο μου. Το έψαξα όμως και -με δυσκολία, ομολογουμένως – το βρήκα.

[Και, παρεμπιπτόντως, αγαπητά sites…το να κατεβάζετε παλιές σας αναρτήσεις δε λέει και πολύ. Το internet δεν ξεχνά…]

Το κείμενο είναι γραμμένο (που λέει ο λόγος…) από μια δημοσιογράφο η οποία εργάζεται (εργαζόταν; ) σε μια διαδικτυακή εφημερίδα της Ρόδου.

Απολαύστε το: